Rob van Bergen

Rob van Bergen



Rob van Bergen (1952) is verliefd op de schoonheid. Altijd al geweest, zolang hij zich kan herinneren. Zo verliefd dat hij het allermooiste ter wereld zou willen maken. “Dat zal me waarschijnlijk nooit lukken maar dat weerhoudt me er niet van het te blijven proberen.
En stel je voor dat het lukt … dan moet ik ophouden met mijn passie. Dat zou jammer zijn. “

Rob studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming in
Amersfoort van 1972 tot 1976. Tot midden jaren negentig maakte hij glasobjecten, gecombineerd met materialen uit de natuur.
Een interessante zoektocht, vooral naar zichzelf en de essentie van de wereldproblemen. Op een dag was hij klaar met het glas. “Je moet iets nieuws scheppen, niet jezelf herhalen, dan ben je geen kunstenaar meer”.

Al die jaren boetseerde hij model, naast het glaswerk. Na zijn abstracte opvoeding op de academie, wilde hij figuratief werk in de vingers krijgen. Hij heeft als kunstenaar het ambacht hoog in het vaandel staan en experimenteert met materialen, periodes, stijlen, licht & donker.
Hij raakte geboeid door gezichten en lichamen en werkt het liefst met witte klei, chamotte grof. “Dan zie je het licht beter. “ Hij maakt steengoed, keramiek gebakken op 1220ºC. Glazuren doet hij zelden en kleuren soms, bijvoorbeeld met koperoxide of zwarte engobe. Een aantal werken is ook in brons.